ชมรมขนมกุ้ยฮวา ตอน ชะตาชีวิตขอทานน้อย

[แก๊ง แก๊ง...แก๊ง แก๊ง] เสียงหินกระทบชามดินเผาดังเป็นจังหวะ

“สวรรค์หน้าตาเป็นเช่นไรไยมนุษย์ถึงใฝ่ฝันหา นรกอยู่แห่งหนใดไยมนุษย์ถึงระทมอุรา ขึ้นสวรรค์แล้วสุขเช่นเดียวกับท้องอิ่มหรือไม่ ลงนรกแล้วหิวโหยอดอยากเหมือนขอทานหรือไม่ ผู้ใดเป็นคนกำหนดว่าจะได้ขึ้นสวรรค์หรือลงนรก จะเป็นแม่นางหรือไต้เท้าเป็นผู้กำหนด”

“ท่านผู้ใจบุญทั้งหลายท่านสามารถสร้างสวรรค์ให้ผู้ทุกข์ยากได้อย่างง่ายดาย โปรดส่งอาหารแด่ข้าให้อิ่มท้องดั่งขึ้นสวรรค์ แล้วท่านจะได้ทุกอย่างสมปรารถนา บ้านเรือนโอ่อ่า ยศฐาบรรดาศักดิ์ ลูกเต็มบ้าหลานเต็มเมือง และในวาระสุดท้ายเง็กเซียนจะอ้าแขนรับท่านขึ้นไปเสวยบุญกุศลที่ท่านทำในวันนี้”

อาซื่อขับกลอนที่แต่งขึ้นเอง แม้ไม่ลึกซึ้งแต่สะท้อนถึงวิถีชีวิตของขอทานตัวน้อยได้เป็นอย่างดี

“เด็กน้อย เจ้าไม่รู้ว่าสวรรค์หน้าตาเป็นเช่นไร ไยถึงบอกว่าถ้าทำบุญกับเจ้าแล้วจะได้ขึ้นสวรรค์เล่า”

ร่างงามหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ก้มมองชามดินเผาที่บิ่นแตกไปกว่าครึ่ง

มันว่างเปล่า...

“แล้วเจ้าจะรับรองได้หรือ ว่าเงินกับอาหารที่ให้ไปจะทำให้ข้าสมปรารถนาได้”

อาซื่อยั้งมือหยุดเคาะชาม ประโยคคำถามนี้คล้ายจะเข้ามากลั่นแกล้งมากกว่าให้ทาน ใจดวงน้อยร้อนรุ่มแต่ยังไม่ถึงกับเดือดดาล คิดคำโต้ตอบมากมายจึงสะบัดเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงที่ได้ยิน

“เพียงท่านหลับตาแล้วนึกถึงคุณความดีที่เคยได้ทำมาจนเกิดความปิติสุข สิ่งนั้นย่อมเรียกว่าสวรรค์ หากหลับตาแล้วกรรมชั่วผุดขึ้นมาในห้วงความคิดจนทำให้ร้อนรุ่มทุรนทุราย นั่นย่อมเรียกว่านรก หากแม่นางคนงามหลับตาแล้วไม่มีภาพการให้ทานเพื่อส่งท่านสู่สวรรค์ควรให้ทานแก่ข้าน้อย เผื่อว่าวันหน้าเมื่อท่านหลับตาจักเห็นใบหน้าเปี่ยมสุขของข้า ส่งเป็นบันไดบุญกุศลให้ท่านก้าวเดินอย่างสง่างามสู่ความเป็นเซียน”

ใบหน้าหวานยิ้มละไม ริมฝีปากอิ่มหยักขึ้นเล็กน้อย พอใจกับคำตอบที่ได้ฟังมากทีเดียว คุณหนูหลี่ไล่สายตามองเจ้าขอทานอีกครั้ง

เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ผมเป็นก้อนกระจุกอยู่กลางศีรษะ ดวงหน้ากลมกระดำกระด่าง ทว่าดวงตากระจ่างใสเป็นประกายดูซุกซนช่างเรียนรู้ แต่ก็มีแววใสซื่ออยู่ในที 

“ไม่น่าเชื่อว่าขอทานน้อยท่านนี้จะมีวาจาเฉียบคมยิ่งนัก เจ้ามีนามว่าอะไร”

.

.

.

สวัสดีค่ะคุณรี้ดทุกท่าน วันนี้กลับมาพร้อมยูริจีนพีเรียด แนวโรแมนติด ดราม่า

ว่าด้วยเรื่องของเด็กหญิงที่ถูกขอทานเฒ่าเก็บมาชุบเลี้ยงในคราบเด็กผู้ชาย จนโตขึ้นเป็นหนุ่มน้อยรูปงาม โชคร้ายที่ขอทานน้อยต้องโทษร้ายแรงโดยที่ไม่ได้ทำผิด จำต้องปลอมตัวเป็นหญิงเพื่อเอาชีวิตรอด ทว่าการปลอมตัวในคร้ังนี้ทำให้นางเข้าใกล้อดีตของตนเองมายิ่งขึ้น

***สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และแก้ไขเพิ่มเติม***

ไม่อนุญาตให้นำเรื่องไปแก้ไข ดัดแปลง คัดลอก หรือนำไปเผยแพร่ที่อื่นน้า